Er was vorige week nogal wat te doen over schrijfster Renske de Greef, die haar dochter genderneutraal opvoedt. De naam van het meisje: Boris.
Foto: Ruud Pos
Boris?
Dat is nou niet meteen de eerste naam waar je aan denkt als je ‘genderneutraal’ hoort. Sterker nog: het is een van de meest mannelijke voornamen die er zijn.
1 tegen 3300
Volgens gegevens van de Nederlandse Voornamenbank en de Sociale Verzekeringsbank telt Nederland precies één vrouwelijke persoon met Boris als officiële eerste voornaam: een meisje uit 2015. Dat moet dus De Greefs dochter wel zijn. Tegenover die ene vrouwelijke Boris staan meer dan 3300 mannelijke Borissen.
Genderneutraal kun je dat niet bepaald noemen – Boris is een jongensnaam. Die ene vrouwelijke Boris doet daar weinig aan af. Ter vergelijking: er lopen in ons land 19 mannelijke Johanna’s en 9 vrouwelijke Petrussen rond, maar toch zal vrijwel niemand beweren dat Johanna en Petrus genderneutrale voornamen zijn.
Nou ja… in één opzicht is elke voornaam genderneutraal: voor de wet. In Duitsland is lange tijd een strikt onderscheid gemaakt tussen jongensnamen en meisjesnamen. In Nederland niet. Er hebben altijd uniseksnamen bestaan (vooral in Friesland) en vooral katholieken hebben het met geslachtsverschillen nooit zo nauw genomen; denk aan de meer dan 480.000 mannen met Maria als een van hun voornamen.
Robin, Eden en Anne
Toch zijn vrijwel al onze voornamen in de praktijk duidelijk mannelijk of vrouwelijk. Echte uniseksnamen als Robin en Eden zijn zeldzaam en je kunt je bij die namen afvragen of ze op termijn ook tweeslachtig zullen blijven: het lijkt er momenteel op dat bij Robin de vrouwen de overhand zullen gaan nemen en bij Eden de mannen.
De tweeslachtigheid van deze namen is misschien maar een overgangsfase. Dat zag je al eerder bij Anne: dat was eerst (in Friesland) een jongensnaam, toen een uniseksnaam en nu bijna exclusief een meisjesnaam.
Zo’n verschuiving wijst erop dat verreweg de meeste Nederlanders het, anders dan Renske de Greef, wél belangrijk vinden dat uit de namen van hun kinderen het geslacht blijkt. Misschien zal dat in de toekomst anders zijn, maar in de namenstatistieken zie ik daar nog geen aanwijzingen voor.
Patrick
Nu valt er best wel wat te zeggen voor De Greefs standpunt dat geslacht er niet toe zou moeten doen, maar in de praktijk doet het er nu eenmaal wél toe. Renske de Greef maakt een punt over de rug van haar dochter, die later voortdurend wat zal hebben uit te leggen. Ze had beter haar eigen naam kunnen veranderen in Jeroen of Patrick.
Nico Overdevest zegt
Mieren neukers
Lash zegt
Niet te geloven he… Dat mannelijke en vrouwelijke… alles went en things change! Come on! Waarom zou je hier zo moeilijk en pietlutterig over doen? Je kunt waarschijnlijk over een nieuwe trend gaan praten want dit zal steeds vaker voorkomen.
Froukje Henstra zegt
Wat een onzin! De Greef heeft niet gekozen voor een uniseks naam. Genderneutraal betekent dat je niet kijkt naar wat er voor gendered hokjes zijn, en kiest wat bij je past en wat je mooi vindt.
Namen die traditioneel voor jongens zijn verschuiven al decennia richting meisjes, in het Nederlands Jip, in het Engels gebied namen als Hillary, Beverley en Evelyn.
De dochter van Blake (ook een mannennaam) lively en Ryan Reynolds heet James, hartstikke hip.
Het is kortzichtigheid om hier een issue van te maken, of De Greef na te geven dat het geen genderneutrale naam is (dat maak je het door hem aan je dochter te geven).
Bovendien kan een meisje met een naam die traditioneel voor jongens is wellicht wat male privilege meegenieten onderweg. Nomen est omen.
Froukje Henstra zegt
Voor iedereen die zich zo druk maakt over dat dat kindje misschien gepest wordt: als nou iedereen eens stopt met benadrukken dat het raar is, zo’n “jongensnaam” dan is de kans ook kleiner dat dat pesten gebeurt.
Zeggen dat een kind ergens om gepest wordt is simpelweg toegeven dat jij het raar vindt. En dat draag je over aan anderen on je heen. Waar denk je dat pestende kinderen van leren wat ze wel en niet acceptabel vinden?
Gonny Henstra zegt
Misschien eens onderzoek doen onder jongeren met een “afwijkende” naam wat zij ervan vinden.
Hanna zegt
Laat een kind toch kind zijn.
Het maakt een kind toch niet uit of het nou een uniseks naam heeft of wel .
Het is wel zo dat als Boris op een lijst staat dat mensen een jongen verwachten dus zo uniseks is Boris ook weer niet
Elizabeth zegt
Wauw, die laatste paragraaf. Wat een verschrikkelijk kortzichtige en domme opmerking zeg. Sorry, maar anders kan ik het echt niet verwoorden. Misschien eerst eens ‘genderneutraal’ googlen? En eens opzoeken waarom deze ‘hype’ er nu ineens is? Omdat er mensen zijn die niet binnen jouw o zo geliefde hokjes vallen – het feit dat jij daar niet tegen kunt zegt meer over jou dan over hen. Ik voel me zelf ook op en top vrouw, zou ook niet anders willen, maar dat betekent niet dat ik het anderen die zich niet zo voelen kan en mag ontnemen. Niemand gaat jou verplichten om zelf genderneutraal te zijn, niemand verbiedt jou om ‘man’ of ‘vrouw’ tegen iemand te zeggen – dat is niet het punt. Het gaat erom mensen zichzelf te laten zijn. Ook al voel jij jezelf niet zo. Empathie heet dat. Inlevingsvermogen – moet je eens proberen.
Femke zegt
Ons kind heet Robin en dat hebben we ook expres gekozen om mensen met deze kortzichtige hokjesmentaliteit even aan het wankelen te brengen. Mijn collega’s Tiny en Henny (beiden 50+) vertelden me dat zij altijd een gruwelijke hekel hebben gehad aan hun uniseksnaam. Tja, ik vond mijn naam ook altijd superstom: Klein vrouwtje.