Wat voor familieconflict zou er achter deze geboorteakte schuilgaan? Op 16 december 1811 kwam de 22-jarige Fokke Douwes de Jong de geboorte van zijn drie dagen eerder geboren zoon aangeven.
Hij verklaarde aanvankelijk het kind dat zijn vrouw Geeltje Heeres Borger ter wereld had gebracht Douwe te willen noemen, maar hij bedacht zich kennelijk vrijwel onmiddellijk. Aan de geboorteakte is op het laatste moment toegevoegd:
Nog voor de tekening verkoos de vader dat aan het kind zou worden gegeven in plaats van Douwe, zoals boven, den naam van Heero.
Douwe was, gezien het patroniem van vader Fokke, de naam van de opa van vaderskant van het kind. Heero was de naam van de andere opa.
Wat deed Fokke besluiten zijn eerste zoon toch maar naar zijn schoonvader te vernoemen? We zullen het waarschijnlijk nooit weten.
Opa De Jong was in ieder geval niet uit de gratie. Op 9 november 1813 kregen Fokke en Geeltje alsnog een Douwe.
Geboorteakte Heero de Jong (AlleFriezen)
Elsje (via Facebook) zegt
Misschien viel er van die opa meer te erven….
Vernoeming.nl (via Facebook) zegt
Ja, maar had ie dat niet eerder kunnen bedenken? Dit moet echt een beslissing op het allerlaatste moment zijn geweest…
Elsje (via Facebook) zegt
Misschien kreeg hij een hint van de ambtenaar van de burgerlijke stand, het was toch in een dorp?
Vernoeming.nl (via Facebook) zegt
Wie weet… “Pssst, weet je niet dat opa Borger stiekem miljonair is?”
Elsje (via Facebook) zegt
Ja, is die niet toevallig snel daarna overleden?
Leonie van Rijn zegt
’t Kan ook zo zijn gegaan: er is tussen de beide ouders afgesproken dat de eerste zoon naar opa van moeders’ kant vernoemd zou worden. Vader is het er eigenlijk niet mee eens en geeft zijn zoon bij de burgerlijke stand de naam van zijn eigen vader. Dan realiseert hij zich dat hij niet thuis kan komen met zulk nieuws en verandert alsnog van gedachten….
Maarten van der Meer zegt
Zoiets moet het zijn geweest ja…
Maar er bestonden vaste tradities voor de naamgeving. Waarom besloot men dan toch (of in eerste of in tweede instantie) ervan af te wijken?
Het blijft fascinerend, zo’n akte met een verhaal erachter 🙂