De helft van de Nederlandse kinderen krijgt één voornaam. Meer dan vier voornamen is een grote uitzondering. Maar waarom zou je je kind eigenlijk meerdere namen geven? Hier twaalf redenen om dat wel te doen en drie om het bij één naam te laten.
Foto: Brianna / CC BY-NC-SA 2.0 (aangepast)
1. Je kunt niet kiezen
Er zijn zoveel leuke namen, je kunt gewoon niet kiezen. Hugo, Joep, of toch Floris? Weet je wat, geef ze gewoon alle drie.
Nadeel: je verbruikt wel meteen al je favorieten. Hoe ga je een eventueel volgend kind dan noemen?
2. Je wilt vernoemen
De tweede positie is ideaal om lelijke en ouderwetse vernoemingsnamen in te verstoppen, want je gebruikt ze bijna nooit.
Zie zo’n naam als een oude familiefoto. Je bent blij dat je hem hebt, ergens in een fotoalbum, maar je hoeft tante Jannie in haar bloemetjesjurk nu ook weer niet in de woonkamer aan de muur.
Met haar naam kun je hetzelfde doen. Verstop Jannie achter een vlotte modenaam – Sarah Jannie, Isabella Jannie, Femke Jannie – en iedereen is blij. De herinnering aan tante Jannie blijft levend, een naam die al generaties meegaat wordt weer doorgegeven en je dochter heeft toch een moderne roepnaam.
3. Je kind kan later een andere naam kiezen
Bijna iedereen is tevreden met zijn voornaam of kan er op zijn minst mee leven, maar er zijn altijd uitzonderingen. Met een tweede voornaam kan je kind zonder problemen van roepnaam wisselen. Niemand zal raar opkijken van een Evi Lynn die zich Lynn laat noemen.
4. Je maakt het geslacht duidelijk
Senna, Jip, River – zijn dat jongetjes of meisjes? Een tweede voornaam kan het geslacht aangeven. Handig voor op het geboortekaartje, dan hoef je er niet zo nadrukkelijk zoon of dochter bij te zetten. Senna Loïs, Jip Siebe en River Boaz zijn duidelijk genoeg.
5. Je kunt de voorletters iets laten spellen
Je moet ervan houden, maar sommige ouders vinden het leuk de voorletters van hun kind iets te laten spellen.
De dochter van Jan Smit heet Emma Monique Maria Alida – E.M.M.A. Voorletters zijn ook geschikt voor een subtiele vernoeming. In Amsterdam loopt een Andy Jaime Anthony Xander (A.J.A.X.) rond. Thijs Olivier Mees kan een mooi eerbetoon zijn aan je broer Tom.
6. Het voorkomt verwarring bij de post
Mijn voornaam en die van mijn zus beginnen allebei met een M. Gelukkig zijn onze voorletters M.H.J. en M.J.I., zodat de post vroeger toch goed terechtkwam. Meestal dan, want soms kwam er een envelop binnen die was geadresseerd aan M. van der Meer.
7. De eerste voorletter combineert slecht met de achternaam
Trijntje Pot, Kees Bouter en Virginie Aghina leveren T. Pot, K. Bouter en V. Aghina op. Een tweede voornaam verzacht het leed, al zijn T.L. Pot, K.T. Bouter en V.S. Aghina nog steeds niet ideaal.
8. Je kind is multicultureel
Als je kind (deels) van buitenlandse afkomst is wil je misschien een naam doorgeven die in het Nederlands moeilijk uit te spreken is of raar klinkt. Of je bent bang dat je kind met een ‘allochtone’ roepnaam zal worden gediscrimineerd. Zet er dan een westerse naam voor: Emily Qiâo Lín, Jay Radjinderkoemar, Luna Mbezele.
9. Het staat chic
Catharina-Amalia Beatrix Carmen Victoria. Willem Jan Johannes Pieter Floris. Luisa Irene Constance Anna Maria. De kinderen in de koninklijke familie hebben bijna allemaal minstens vier voornamen.
Wat hun ouders kunnen, dat kun jij natuurlijk ook. Kies dan wel namen die ook een beetje duur klinken, anders heeft het geen zin. Ashley Jaylinn Kayleigh Melissa is misschien een stuk vlotter dan Catharina-Amalia enzovoort, maar heeft met chic niets te maken.
10. Het staat intelligent
In mijn boek Wie noemt zijn kind nou Chardonnay? schrijf ik over twee onderzoekers van de Universiteit van Limerick die een groep mensen een wetenschappelijk artikel lieten beoordelen. Iedereen kreeg hetzelfde artikel, maar de naam van de auteur werd steeds net iets anders vermeld: David Clark, David F. Clark, David F.P. Clark of David F.P.R. Clark.
De proefpersonen bleken erg gevoelig voor die voorletters: hoe meer, hoe beter. David kreeg de slechtste beoordeling en David F.P.R. de beste.
De wetenschappers in kwestie heten Wijnand A.P. van Tilburg en Eric R. Igou, dus hun onderzoek is ongetwijfeld betrouwbaar.
11. De naam van je dromen is te wild
Soms ben je helemaal weg van een naam die zo apart is dat je hem niet als eerste naam durft te geven. Zet hem dan op plaats twee met een normalere naam ervoor.
Marvelous, Parel en Michelangelo gaan als roepnaam misschien wat ver. Fay Marvelous, Kiki Parel en Ruben Michelangelo zijn in het dagelijks leven een stuk gebruiksvriendelijker.
12. Het roept zo lekker als je boos bent
Het is een goed gebruik je kind bij zijn volledige naam te noemen als je hem tot de orde roept, maar ‘Bram Smit, hier komen!’ slaat toch een beetje dood. ‘Bram Frederikus Egbert Smit, kom onmiddellijk hier!’ maakt veel meer indruk.
Met een beetje geluk vindt Bram het nog gênant ook dat zijn vriendjes nu weten dat hij Frederikus Egbert heet.
Foto: Kenny (zoompict) Teo / CC BY-NC-SA 2.0 (aangepast)
1. Er is maar één naam leuk genoeg
De zoektocht naar de perfecte naam kan heel lastig zijn. Je bent al blij zat dat je één naam hebt gevonden waar jullie allebei mee kunnen leven.
2. Je gebruikt de andere namen toch niet
Dit is het omgekeerde van het tweede argument vóór. Waarom zou je je kind meerdere voornamen geven als je er toch maar één gebruikt? De andere namen staan natuurlijk in je paspoort, maar verder kom je ze hooguit een paar keer in je leven tegen: bij je eindexamen, bij je afstuderen en bij je huwelijk. Laat maar.
3. Je wilt niet vernoemen
Extra voornamen zijn meestal vernoemingen, maar lang niet iedereen geeft iets om die traditie en soms is vernoemen door familieomstandigheden lastig.
Stel dat jij en je partner allebei een moeder en een stiefmoeder hebben en die zijn allemaal nogal jaloers aangelegd. Dan ontkom je er niet aan vier vernoemingsnamen te gebruiken. (En in welke volgorde moeten ze?)
Zoë Hendrika Yvonne Trijntje Gerarda is misschien toch wat veel van het goede. Hou het dan maar bij Zoë.
Wat vind jij?
Heb jij je kinderen meer dan één voornaam gegeven? Waarom (niet)? En ben je tevreden met hoeveel voornamen je zelf hebt? Laat een reactie achter!
Noortje zegt
Naar aanleiding van dit artikel komt bij mij de vraag op of de eerste naam die je geeft ook altijd de roepnaam zou moeten zijn. Wij hebben twee namen uitgekozen voor als het een jongen blijkt te zijn, maar vinden de volgorde voor de ‘officiële’ naam mooier als de naam die we als roepnaam willen gebruiken op de tweede plaats staat. Zouden we hier dan nog iets over moeten zeggen op het geboortekaartje?
E zegt
Dat kan. Ik heb echter familie bij wie het zo is, en die zijn er niet zo blij mee. Omdat je bij sommige (officiële) instanties dan toch word aangesproken met je eerste voornaam ipv je roepnaam.
Zij hebben dit bewust dus niet bij hun kinderen gedaan.
Francis zegt
Wat E schrijft, kan ik volkomen inkomen. Als iemand de aangesproken persoon niet kent, gebruikt die van gewoonte de eerste naam. Dit omdat het toch logischer is om de roepnaam als eerste te gebruiken.
Judak zegt
Je kunt de roepnaam voorop het kaartje zetten?
Dat van officiële instanties herken ik wel: Een vriendin van mij gleed eens erg hard uit met haar fiets en raakte bewusteloos. Ze kwam bij in de ambulance. Het verplegend personeel riep steeds: ‘Johanna! Johanna!’ En zij maar denken: wat willen deze mensen van mij? Haar tweede naam is haar roepnaam 😉
Biba zegt
Klopt. Ik ken iemand die heet Adrianus Nogwattus, maar zijn roepnaam is Rens. Slaat echt nergens op!
Ursula zegt
Ik heb zelf maar één naam (officiële voornaam is ook roepnaam) en mijn man heeft ook één naam maar zijn roepnaam is een afgeleide van zijn voornaam. Ik vond dat altijd maar saai dus onze zonen hebben drie voornamen. Het staat wel beter vind ik, één voorletter is maar saai. Ze hebben dezelfde voorletter in hun roepnaam dus dan is voor de post het ook wel handig om drie letters te hebben. Onze oudste is wel in 1x vernoemd naar zijn beide opa’s en beide ooms met twee namen. Zijn roepnaam is een afgeleide van de naam van zijn opa en oom van vaders kant. We vonden die naam gewoon mooi.
Ergens hierboven vroeg iemand zich af of ook de tweede voornaam de roepnaam mag zijn. Vreemde vraag want de roepnaam heeft helemaal niets te maken met de namen die opgeeft bij de Burgerlijke Stand. Die mag je zelf bedenken en zo vaak veranderen als je wil. Het is wel handig om op het geboortekaartje te zetten wat de roepnaam wordt natuurlijk.
Melissa zegt
Ik heb 2 namen, maar dan met een reden… Toen mijn broer Devon overleed leek t mijn ouders wel mooi om mij naar hem te vernoemen “Melissa DEVONy” maar dan natuurlijk een meiden naam 😀
J.S. van den Berg zegt
Ik heb 2 namen (doopnaam), en daarvan is mijn roepnaam afgeleid. Mijn roepnaam zit dus niet letterlijk in mijn doopnaam. Ik vind dat zelf wel grappig.
J. zegt
Mijn broer. zus en ik hebben allen twee voornamen waar onze roepnaam niet bij zit, wij hebben allen twee voornamen, wat vernoemingen zijn. Bij mij scheelt het dan weer dat een van mijn voornamen met dezelfde letter als mijn roepnaam begint, dan vragen mensen minder gauw waar die letters nou voor staan, maar bij officiële dingen vind ik het toch niet altijd leuk dat alleen mijn voornamen er staan. Onze ouders hebben uit de letters van onze voornamen onze roepnamen gepuzzeld hebben. Dat vind ik dan wel weer leuk gedaan.
Ikke zegt
Mijn reden om voor ons kind een tweede voornaam te kiezen: het is heel speciaal om al iemands geboortenamen te weten. Dat weten maar weinig mensen van je. En andersom, de mensen waar je de tweede naam van onthoudt zijn bijzonder.
Met mijn ene eenzame voornaam krijg ik ook vaak formulieren terug. Of ik de rest van mijn voorletters ook wil invullen, want het is een officieel document… eh… die heb ik dus niet.
A.R.M. Luttje-Pas zegt
Ik heb 3 voornamen gekregen en ben er hartstikke trots op. Ze klinken ook in het gehoor heel aangenaam en hele goede vrienden komen binnen met zingende “”Alida Rosa Margaretha””. Toch zijn het alle 3 vernoemnamen. Alida naar mijn Oma, Rosa naar Rosa Luxemburg en Margaretha naar de zus van mijn vader. Bij mijn afscheid van werkkring werd er zelfs een liedje op mijn naam gezongen.
Maria Anna zegt
Mijn 3 dochters hebben 3 doopnamen en 1 roepnaam. De oudste heet naar mij en naar haar beide oma’s, de middelste heet naar haar vader en beide opa’s en de jongste is vernoemd naar haar 3 tantes. Ze hebben alle 3 een roepnaam die mijn man en ik gewoon mooi vonden èn iedereen is vernoemd (en voor altijd herinnerd). Dat vonden wij en de familie erg leuk.
Esther van Rijswijk zegt
Ik ben vernoemd naar mn beide oma’s als 2e en 3e naam. Vind ik hartstikke logisch! Heb nog één broertje en die heeft dus idd de opa’s als extra namen. Onze voornamen zyn zelf gekozen
Trijntje Labrie-Marburg zegt
Ik ben vernoemd naar mijn Oma’s , en heet Trijntje Berendina. In de binnen kant van mijn geboorte kaartje staat : Wij noemen haar Tineke. Nou, dat lijkt me heel duidelijk. (Oma Trijntje werd ook Tine genoemd)