In Zweden schijnt het steeds meer politiek incorrect te worden om een verschil te maken tussen jongens en meisjes. Dat is maar rolbevestigend, het zijn gewoon allemaal kinderen. Met dat in mijn achterhoofd heb ik de top 20 jongensnamen en de top 20 meisjesnamen in de eerste helft van 2014 samengevoegd en presenteer ik hier: de top 20 kindernamen van 2014.
Top 20 kindernamen van 2014
[table β74β not found /]Meer jongensnamen
Wat meteen opvalt (naast de enorme populariteit van Sophie) is dat er in de top 10 maar liefst 7 jongensnamen staan. Dat wordt verderop in de top 20 wel enigszins goed gemaakt, maar toch: ouders van jongens zijn duidelijk minder origineel dan die van meisjes.
De eerste helft van dit jaar kregen 5547 jongens een naam uit de jongens-top 20, tegenover 5336 meisjes die een van de 20 populairste meisjesnamen kregen.
Stamhouders
Dat is een universeel verschijnsel. Overal ter wereld is de naamgeving bij meisjes gevarieerder en minder traditioneel dan bij jongens. Vorig jaar schreef ik dat in Rusland 58,4% van de jongens en 53,6% van de meisjes een top 10-naam krijgt.
Jongens zijn stamhouders en moeten niet alleen de familienaam voortzetten, maar ook voornamen die al generaties in de familie voorkomen. Voor meisjes, die hun achternaam toch niet doorgeven, is dat veel minder belangrijk. Ook religie kan een rol spelen. Er zijn nu eenmaal meer mannelijke dan vrouwelijke religieuze figuren waar je je kind naar kunt vernoemen.
Je zou denken dat dit soort overwegingen in Nederland anno 2014 niet meer spelen. Dat doen ze (als het om de roepnaam gaat) ook niet zo heel erg, maar de erfenis ervan is nog steeds merkbaar. Nog steeds laten ouders bij meisjesnamen hun fantasie vaker de vrije loop dan bij jongensnamen. Gewoon, omdat we daar al eeuwen aan gewend zijn.
Merk jij in jouw omgeving dat jongens vaker dezelfde naam hebben dan meisjes? En dat meisjes vaker een opvallende voornaam hebben? Misschien we bij je eigen kinderen? Laat het weten!