Wat heeft de naam Merlijn met het Franse woord voor poep te maken? Tamelijk veel: de mythische tovenaar heet alleen maar Merlijn omdat Merdijn te veel op “merde” lijkt.
Merlijn (Hartmann Schedel, Kroniek van Neurenberg, 1493)
Geoffrey van Monmouth, de middeleeuwse Britse schrijver aan wie we de eerste vermelding van Merlijn te danken hebben, vormde de Latijnse naam Merlinus uit het Welshe Myrddin. Merdinus had natuurlijk meer voor de hand gelegen, maar met zo’n vieze naam – bij ons zoiets als Poepinus – zou er van de machtige tovenaar weinig zijn overgebleven. De d werd dus een l.
Robert Nye heeft deze naamverklaring verwerkt in zijn roman Merlin (1978), waarin de duivel Merlijn bij wijze van vieze grap Merdijn wil noemen. Gelukkig maar dat Geoffrey van Monmouth zich niets van de duivel heeft aangetrokken.
Geef een reactie