Je bent er eindelijk uit: na eindeloos zoeken en twijfelen hebben jullie besloten dat jullie zoon Noël gaat heten. Je bent zo blij dat je het niet voor je kunt houden en vertelt DE NAAM aan je zus.
Foto: anthony kelly / CC BY 2.0
En die antwoordt:
Noël? Net zoals dat rotjoch van de hockey vroeger?
Of:
Noël… frikandel! Nee, dat kun je een kind niet aandoen.
Of gewoon:
Meh.
En weg is je plezier in de naam. Je kunt opnieuw beginnen.
Dit is precies waarom je de naam van je kind pas na de geboorte bekend moet maken.
Als het kind er nog niet is geven mensen hun ongezouten mening en komen ze met allerlei bezwaren die eigenlijk niet zo belangrijk zijn.
Wat kan het jou schelen dat je zus een vervelende Noël kende of dat die naam ergens op rijmt? Toch blijft het door je hoofd spoken: Noël frikandel, Noël frikandel. De naam is verpest. Terwijl dat nergens voor nodig is, want met elke naam is wel iets en smaken verschillen.
Na de geboorte houden mensen hun mond wel. Er is toch niets meer aan te doen, dus waarom zou je er iets over zeggen? ‘Goh, wat een aparte naam’ – dat is zo ongeveer het ergste wat je kunt verwachten.
En dat is maar goed ook. Zelfs als je zus de naam Noël verschrikkelijk vindt trekt ze wel bij als ze je zoontje heeft leren kennen. Hij groeit in zijn naam voor je het weet is ze alle hockeyjongens en frikandellen vergeten.
Heb jij de namen van je kinderen voor de geboorte met iemand besproken of juist niet? Wat zijn je ervaringen daarmee? Laat een reactie achter!
Joanne zegt
Wij hebben bij onze eerste dochter de naam niet verteld, alleen de eerste letters; L en M, ze heeft een dubbele naam, en dat het Engels was.
Bij onze tweede dochter hebben we de derde naam alleen verteld; Elisabeth. De twee roepnamen bleven geheim.
Deborah zegt
Bij mijn zoons hebben we de naam niet verteld, we hebben het geslacht ook niet verteld, en óók niet dat de eerste twee een tweeling waren. Bij onze dochter hebben we de eerste letter (E.) verteld, omdat we ze toch iets wilden zeggen.
Susanne zegt
Hahaha, wat een onzin. Een baby in de buik is ook een baby!!! Een levend wezen!
Een naam kun je gewoon geven en als je die openbaar wilt maken is het jouw keuze.
En zussen die zo reageren zijn walgelijke zussen. Hoe durf je zo’n opmerking te maken. Onbeschoft vind ik het!
Wij hebben er voor gekozen de namen van onze zoons al voor de geboorte bekend te maken. Zodra we het zeker wisten vonden wij het leuk om het te delen met iedereen. Ook al zat de kleine jongen nog in mijn buik, hij hoorde er gewoon bij!
Lieke zegt
ik heb het zelf nooit gedaan. Ik ben nu ook hoogzwanger van een jongetje maar er is niemand die de naam weet behalve ik en mijn man. zelfs mijn 5 en 2 jarige dochters weten van niks
puck zegt
Ik ben niet zwanger en probeer het ook nog niet. Maar er is wel een jongensnaam die ik HEEEL graag wil geven! Nu nog hopen dat mij een zoon gegund is.
Een meisjesnaam heb ik nog niet, en daar kan ik nu al om stressen.
Eli zegt
Vind ik zo eigen …. wij hebben het alle keren niet verteld. Oké … alleen mijn moeder wist het omdat de kaartjes bij hen in de computer zaten. Zij zou ze uitdraaien en verder klaar maken voor verzending. Geen enkel kind van ons is vernoemd … geen probleem
Sandra zegt
Gek verhaal: ik hoorde van een meisje met de naam Mette. Ze deed een mislukte zelfdoodpoging door voor de trein te springen. Haar benen werden geamputeerd. Nu gaat ze door het leven als korte Mette.
van der luyt zegt
flauwekul, moet je het over een ongeboren kind over hij, zij of het hebben. het is iemand, en iemand heeft een naam. allemaal bijgeloof. toen ik zwanger was heb ik gelijk een naam genoemd. iedereen zij en als het een meisje is. toen hij geboren was had ik nog steeds geen meisjesnaam bedacht. en het was een jongen.
Danielle A. zegt
Ik snap nog steeds niet zo goed waarom mensen de naam van hun ongeboren kind geheim houden totdat het geboren is, Niet dat ik er geen begrip voor heb, maar toch. Al lang voordat ik zwanger was, wist ik welke naam we zouden geven aan ons kind. En toen zoonlief uiteindelijk goed en wel in mijn buik zat, wist iedereen ook meteen zijn naam. Met de eventueel negatieve ideeën van andere mensen hadden we niets te schaften, hoewel er ook niets lelijks over te zeggen viel. Hij heeft natuurlijk een ongelofelijk goeie naam gekregen!
B.M. zegt
Omdat ik
A. niet wist of de baby een jongen of meisje was;
B. niet wist of de baby ‘veilig’ geboren zou worden. Omdat de baby in het geval dat zij een meisje was vernoemd zou worden naar haar oma, we niet wilden dat een eventuele dood geboren baby vernoemd zou worden. We zouden de naam dan hebben bewaard voor een eventuele tweede baby en de eerste baby alsnog een andere naam hebben gegeven.
Hoewel moeders en baby’s niet meer zo snel sterven in het kraambed, komt het af en toe nog voor. Eerst een gezonde moeder en een gezonde baby, en daarna pas is de naam belangrijk.
R. zegt
Wij wilden onze zoon een familienaam geven die we gewoon mooi vonden. Mijn moeder wilde al snel medezeggenschap daarover. Nadat ze het uit ons wist te persen, vond ze dat op haar opa en broer met dezelfde naam wel het een en ander was aan te merken. Als het geen familienaam geweest was, had onze zoon nu Sijbrand geheten. Gelukkig waren er nog meer mooie namen om uit te kiezen, maar zoveel emotie rond een naam had ik niet verwacht. Nu heeft hij de naam van een oude vriend die ik uit het oog was verloren, zag hem voor het laatst ergens als vuilnisman. Zou dat minder belastend moeten zijn? Inmiddels is mijn zoon universitair afgestudeerd, dus denk het niet.