Een paar weken terug spotte ik in een Haagse verloskundigenpraktijk het geboortekaartje van een jongetje genaamd Cornelis Aart, roepnaam Corstiaan.
Het verschijnsel dat de roepnaam volledig afwijkt van de officiële voornamen is volgens mij typisch voor protestants-christelijke kringen. Bij katholieken komt het echter ook wel voor. Lucas Bauer, een van de zoons van Frans Bauer, heet officieel Gerardus Johannes Maria.
De familierubriek van het Nederlands Dagblad en de Provinciale Zeeuwse Courant staan vol met geboorteadvertenties van kinderen die een heel andere roepnaam hebben dan hun officiële namen. Vaak is er wel enige klankovereenkomst:
- Adriana Maria Hendrika: Dinthe
- Arie Berend: Bart
- Hendrik: Dick
- Jannetje Apolonia Cornelia Christina: Romy
- Levinus Andries: Luuk
- Neeltje Jacoba: Liz
- Siebren Jan: Bram
- Trijntje Jacoba: Beatrijs
- Wilna Josina: Liv
Ik begrijp dat ouders uit traditionele milieus hun kinderen graag willen vernoemen, maar er niet zitten te wachten die ouderwetse vernoemingsnamen als roepnaam te gebruiken.
Wat ik niet begrijp, is waarom de roepnaam niet gewoon als eerste officiële naam wordt gegeven. Wat is er mis met Lucas Gerardus Johannes Maria, Bram Siebren Jan of Beatrijs Trijntje Jacoba?
Je kunt aanvoeren dat dat tegen de traditie in gaat, maar het verzinnen van een totaal afwijkende roepnaam is even goed niet traditioneel. En is deze manier van naamgeven eigenlijk niet beledigend voor de vernoemde persoon? Je maakt zo wel heel duidelijk dat je zijn of haar naam niet mooi genoeg vindt om als roepnaam te gebruiken.
Wie kan meer licht werpen op deze traditie? Als je iets weet, hoor ik het graag.
Merijntje zegt
Ik vind het zelf wel leuk, als het er een beetje op lijkt. Onze dochter heet Elisabeth Margaretha roepnaam Els en als we een tweede dochter krijgen zou zij Johanna roepnaam Anne krijgen. De reden om niet de roepnaam los te doen is dat ik Anne Johanna of Els Elisabeth erg dubbel op zou vinden…
Anagram zegt
Mijn ouders hebben gekozen voor een anagram van al mijn voornamen als roepnaam. De roepnaam is onherkenbaar als anagram, daar het een redelijk gewone naam betreft. Mijn voorletter is wel hetzelfde als mijn eerste naam, dat maakt het minder moeilijk.
Er is voor een anagram gekozen om veel redenen – vermoeming naar beide grootmoeders, maar ook omdat mijn oma haar naam (en mijn eerste) te ouderwets vond en zich tegen het gebruik als roepnaam keerde.
Maarten van der Meer zegt
Nu ben ik natuurlijk wel heel benieuwd wat de namen zijn 🙂
lisse zegt
Nog een paar vernoemingen, van mijn zus gekregen die via haar werk op school regelmatig namen voorbijziet komen.
Deze komen van een reformatorische school in het midden van het land:
Janna Cornelia en we noemen haar Rosanne
Johan Arie Mauritz en we noemen hem Maurice Gerard Hendrikus en we noemen hem Ludger
Ik vind zelf Hendrikus -> Henk of Elisabeth-> Els wel logischer dan bovengenoemde voorbeelden, waarvan de roepnamen (behalve Mauritz -> Maurice) in etymologisch opzicht niets met de officiële namen te maken hebben.
Maarten van der Meer zegt
Mooi lijstje. De wijziging van Mauritz in Maurice is opvallend, aangezien Maurits (zelfde uitspraak als Mauritz) veel moderner klinkt dan Maurice. Maar misschien is er een familielid dat Mauritz als roepnaam heeft.
lisse zegt
In de wachtkamer bij de dokter even op de geboortekaartjes gekeken, wat is men toch creatief hier op de Veluwe. Wat me ook opviel is dat de roepnaam op de voorkant van het geboortekaartje stond (dus niet we neoemen hem of haar…..) en de doop / officiele namen bij : met blijdschap geven wij kennis van de geboorte van …. / uit de handen van de Schepper mochten wij ontvangen ……
Cornelia Corine: Lisa
Albert : Bram
Neeltje Klazina : Emmelie
Jan: Julian
Dirk: Rick
Arjan Liam: Lars
Elizabeth Pieternella: Eloïse
Mijn laatste bijdrage bij dit topic, ik zou anders nog wel 50 jaar een bijdrage leveren door in mijn woonplaats rond te kijken, zo snel veranderen gewoontes niet. Ik zou alleen wel benieuwd zijn of de kleinzoon van Rick uit boven genoemd voorbeeld Dirk of Rick als officiële naam krijgt.
G.J. van de Wege zegt
In mijn vriendenkring kwam ik een interessante tegen: Arie we noemen hem Jaïr. Dat is dus ‘vernoemen’ waarbij er gescrabbled is én een Nederlandse naam verandert in een bijbelse.
Interessante site. Ik schrijf ook wel eens over dit thema, zie gertvandewege.blogspot.nl ; zoek op ‘vernoemen’.
Ik ben voor echt vernoemen, maar ik vind de suggestie aan het eind van het artikel altijd nog beter dan de gangbare praktijk in reformatorische kring,