Moet een christen zijn kinderen vernoemen?

Op christelijke websites en in christelijke kranten komt de vraag nog wel eens voorbij. Heeft een christen de plicht zijn kinderen te vernoemen naar familieleden? Lees hier hoe het zit.

Rembrandt van Rijn: Esau verkoopt zijn eerstgeboorterecht aan Jakob
Rembrandt van Rijn: Esau verkoopt zijn eerstgeboorterecht aan Jakob

De Bijbel schrijft niets voor over vernoemen. Calvijn ook niet. De synode van Dordrecht verbood doopnamen “die of God, of Christus eigen zijn, als daar zijn Emmanuel, Salvator etc.” en andere bijgelovige namen, maar liet de naamkeus verder vrij. DeΒ Catechismus van de Katholieke Kerk eist dat kinderen worden vernoemd naar heiligen, maar zegt niets over het vernoemen naar familie.

Niet in de Bijbel

In de tijd van het Oude Testament vernoemden ouders hun kinderen niet. Bijna iedereen had een zelfverzonnen naam die iets zei over de omstandigheden van zijn geboorte. De aartsvader Isaak noemde zijn tweeling Esau en Jakob. Esau was “rossig en helemaal behaard” toen hij ter wereld kwam. Zijn naam betekent dan ook “de harige”. Toen daarna Jakob tevoorschijn kwam, hield die Esau bij zijn hiel vast. De naam Jakob wordt verklaard als “hij greep de hiel”. Het Oude Testament staat vol met dit soort naamverklaringen.

Ten tijde van het Nieuwe Testament was vernoemen naar familieleden wel de norm, maar uitgerekend de twee heiligste mannen, Jezus en Johannes de Doper, hadden een voornaam die niet uit de familie afkomstig was.

Jezus kreeg zijn naam (“Jahweh redt”) in opdracht van een engel, die aan Maria verkondigde: “Geef hem de naam Jezus, want hij zal zijn volk bevrijden van hun zonden.” Johannes de Doper kreeg tot ieders verbazing niet de naam van zijn vader, zoals kennelijk gebruikelijk was. Ook zijn naam moet zijn gekozen om de betekenis: “Jahweh is genadig”.

Betekenisvol

Je kunt op basis van deze Bijbelverhalen concluderen dat een voornaam betekenisvol moet zijn. Als je dit combineert met het vijfde gebod – “Toon eerbied voor uw vader en uw moeder” – dan is het vernoemen van kinderen naar hun grootouders in overeenstemming met de Bijbel. Dit geldt uiteraard alleen als je echt uit eerbetoon vernoemt en niet alleen omdat het traditie is.

Vernoemen is echter geen plicht. Een naam kan ook op een andere manier betekenisvol zijn en er zijn meer wijzen om je ouders te eren dan met een doopnaam.

🀞 Nieuwe blogs in je mail?

Volgen kan ook via Mastodon en RSS.